Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α’
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος γεννήθηκε στο χωριό Στατός της επαρχίας Πάφου, στις 27 του Σεπτέμβρη του 1927 και απεβίωσε στις 22 Δεκεμβρίου 2007. Το κοσμικό του όνομα ήταν Χριστόφορος. Παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας, διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στο δημοτικό σχολείο του χωριού του, από το οποίο και αποφοίτησε το 1940. Αμέσως μετά εισήχθη ως δόκιμος στο μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου, όπου υπηρέτησε κατά τα επόμενα 6 χρόνια, παρακολουθώντας ταυτόχρονα και τα μαθήματα, στο σχολείο του μοναστηριού.
Το 1946 στάληκε για φοίτηση στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Αποφοίτησε το 1950 και διορίστηκε γραμματέας του ηγουμενοσυμβουλίου του μοναστηριού του. Στις 18.2.1951 χειροτονήθηκε σε διάκονο, παίρνοντας το όνομα Χρυσόστομος.
Το 1952 στάληκε στην Αθήνα για ανώτερες σπουδές. Παρακολούθησε τα μαθήματα της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1961. Στο μεταξύ από το 1957 ο Χρυσόστομος, ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου Εθναρχίας της Εκκλησίας της Κύπρου, στην Αθήνα.
Επέστρεψε στην Κύπρο και διορίστηκε από το μοναστήρι του Κύκκου ως ιεροκήρυκας. Στις 29 του Οκτώβρη του 1961 χειροτονήθηκε σε πρεσβύτερο και αργότερα σε αρχιμανδρίτη. Από το 1961 μέχρι το 1966, εργάστηκε ως καθηγητής της θεολογίας στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και στην Ιερατική Σχολή «Απόστολος Βαρνάβας».
Το 1966 πήγε στην Αγγλία για μεταπτυχιακές σπουδές και εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας. Το 1968 επέστρεψε στην Κύπρο και στις 14/4/68 χειροτονήθηκε Χωροεπίσκοπος Κωνσταντίας.
Ο Χρυσόστομος, στάθηκε αποφασιστικά στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, κατά την κρίσιμη περίοδο του 1971-1973. Το 1973 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, προκήρυξε επισκοπικές εκλογές στην περιφέρεια Πάφου και ο Χρυσόστομος εξελέγη, δια βοής, επίσκοπος Πάφου στις 28.7.1973 και ενθρονίστηκε την επόμενη μέρα.
Μετά το πραξικόπημα του 1974 και την φυγή του Μακαρίου στην Αγγλία, ο Χρυσόστομος άρχισε αγώνα για να μεθοδεύσει την επιστροφή του Μακαρίου. Ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο στις 7.12.1974.
Μετά το θάνατο του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, στις 3.8.1977, ο Χρυσόστομος, ανέλαβε ως τοποτηρητής του χηρεύοντος αρχιεπισκοπικού θρόνου. Στις 12.11.1977 εξελέγη ομόφωνα ως αρχιεπίσκοπος Κύπρου, κι ενθρονίστηκε την επόμενη μέρα.
Ως Χωρεπίσκοπος Κωνσταντίας, πήρε μέρος σε διάφορες αποστολές στο εξωτερικό. Ως Αρχιεπίσκοπος, πήρε μέρος σε πολλά εκκλησιαστικά συνέδρια στην Κύπρο και στο εξωτερικό και εκπροσώπησε την Εκκλησία της Κύπρου σε διεθνείς εκδηλώσεις.
Στέλιος Κυριακίδης
Στην ιστορική αυτή φωτογραφία (από την τηλεοπτική εκπομπή του Δημήτρη Λιμπερόπουλου “Αθώος ή ένοχος;”) ο μεσαίος στη πρώτη σειρά ανάμεσα στους αδελφούς Γιώργο και Αριστείδη Ρουμπάνη, είναι ο δρομέας Στέλιος Κυριακίδης, που έτρεξε στο μαραθώνιο του Βερολίνου το 1936 και μετά τον πόλεμο(1946) είχε νικήσει στο διεθνή μαραθώνιο της Βοστόνης
Ο Μαραθωνοδρόμος Στέλιος Κυριακίδης
Ο Στέλιος Κυριακίδης, είναι η σημαντικότερη σύγχρονη προσωπικότητα του αθλητισμού, με διεθνείς επιτυχίες και διακρίσεις. Γεννήθηκε στο χωριό Στατός της επαρχίας Πάφου στις 4.5.1910. Άρχισε την αθλητική του σταδιοδρομία, μετά την εφηβική του ηλικία. Αρχικά αγωνιζόταν παίρνοντας μέρος σε αγροτικούς αγώνες με τα χρώματα του χωριού του. Πιο ύστερα αγωνιζόταν σαν αθλητής του Γυμναστικού Συλλόγου «Ολύμπια» της Λεμεσού, με τα χρώματα του οποίου συνέχισε ν’ αγωνίζεται μέχρι το τέλος της ένδοξης αθλητικής του σταδιοδρομίας.
Ο μαραθωνοδρόμος Στέλιος Κυριακίδης τη στιγμή της προσπάθειας,ακολουθούμενος από ποδηλάτη χωροφύλακα.
Εργάστηκε για ένα διάστημα σαν υπάλληλος του Δήμου Λεμεσού, όμως μετά τη μόνιμη εγκατάστασή του στην Αθήνα, διορίστηκε υπάλληλος στη Δημόσια Εταιρεία Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) Αθηνών – Πειραιώς, το 1936.
Ο Στέλιος Κυριακίδης, διακρίθηκε στα αγωνίσματα δρόμων ημιαντοχής και αντοχής, ιδιαίτερα στον μαραθώνιο δρόμο. Από το 1933 μέχρι το 1945 κέρδισε 14 πρώτες νίκες, στους ετήσιους Παγκύπριους Αγώνες. Υπήρξε κάτοχος όλων των κυπριακών επιδόσεων στους δρόμους, από εκείνον των 1,500 μέτρων, μέχρι και τον μαραθώνιο. Κατείχε επίσης τις Ελλαδικές επιδόσεις στους δρόμους 5 και 10 χιλιομέτρων, στους δρόμους των 3,4,6,8,15,20 και 30 χιλιομέτρων, στους δρόμους των 3 και 6 μιλίων και στους δρόμους μισής και μιας ώρας.
Από το 1934 μέχρι το 1938 κέρδισε 10 πρώτες νίκες, σε πανελλήνιους αγώνες και από το 1934 μέχρι το 1939 ανέβηκε 6 φορές στο βάθρο του πρώτου βαλκανιονίκη: Κέρδισε τον μαραθώνιο δρόμο το 1934,1936,1937 και 1939, και τον δρόμο των 10 χιλιομέτρων το 1934 και 1936. Ο Στέλιος Κυριακίδης πήρε μέρος, με τα ελληνικά εθνικά χρώματα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 και του 1948 στο Βερολίνο και στο Λονδίνο αντιστοίχως. Έγινε παγκόσμια γνωστός, με τη νίκη του στον διεθνή μαραθώνιο δρόμο της Βοστώνης, στις 20.4.1946, με χρόνο 2 ώρες, 29 πρώτα λεπτά και 27 δεύτερα. Ο χρόνος του αυτός αποτελούσε, για δεκαετίες, τον καλύτερο, στο αγώνισμα του μαραθωνίου. Εξάλλου, η νίκη του Στέλιου Κυριακίδη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται από τις σημαντικότερες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού όλων των εποχών.
Για τις αθλητικές του επιτυχίες ο Στέλιος Κυριακίδης έχει τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικος, από τον βασιλιά των Ελλήνων και με άλλες διακρίσεις από τον κυβερνήτη της πολιτείας της Μασαχουσέτης (ΗΠΑ), από την Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων, από τους Δήμους Αθηνών, Πειραιώς, Πατρών, Φιλοθέης κλπ.
Σας καλωσορίζουμε στη γενέτειρα του αγωνιστή μαραθωνοδρόμου, του ανθρώπου που σήκωσε την Ελλάδα στις πλάτες του σε μία τραγική περίοδο για τον Ελληνισμό, του μεγάλου μας αθλητή Στέλιου Κυριακίδη.
Ο τόπος μας είναι τραχύς και δύσκολος, για να επιβιώσει κάποιος χρειάζεται καθημερινός αγώνας, ιδρώτας και αίμα αλλά ταυτόχρονα και εγκαρτέρηση, επιμονή και μεγαλείο ψυχής ώστε να αψηφά και να υπερνικά τις δυσκολίες. Αυτά τα χαρακτηριστικά κουβαλούσε μέσα στην ψυχή του ο Στέλιος Κυριακίδης φεύγοντας από το χωριό μας σε νεαρή ηλικία για να αγωνιστεί για την καθημερινή επιβίωση ταυτόχρονα με τον αθλητικό στίβο.
Το ταλέντο, η σκληρή δουλειά αλλά κυρίως η δύναμη της ψυχής του ήταν τα συστατικά τα οποία τον ανέδειξαν σε κορυφαίο αθλητή σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η μεγαλύτερη διάκριση του αθλητή αλλά κυρίως του Ανθρώπου ήταν η νίκη του στον μαραθώνιο της Βοστώνης το 1946. Σκοπός του Κυριακίδη δεν ήταν μόνο μία αθλητική νίκη, τεράστια βέβαια σε μέγεθος, αλλά κάτι βαθύτερο κάτι γνήσια ανθρωπιστικό. Ως γνήσια Ελληνική ψυχή αγωνίστηκε για να βοηθήσει τον απλό Έλληνα ο οποίος στην κυριολεξία λιμοκτονούσε. Αγωνίστηκε για να μαζέψει υλική βοήθεια να δώσει ελπίδα και να αναπτερώσει το ηθικό του χειμαζόμενου Ελληνικού λαού ο οποίος μόλις είχε βγει από τη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και τα κατάφερε. Έγινε το ζωντανό παράδειγμα πως ένας άνθρωπος μπορεί να αγωνιστεί ενάντια στον υποσιτισμό, ενάντια στις κακουχίες, ενάντια στην ιατρική λογική, και να νικήσει με το μεγαλείο της ψυχής του όταν έχει υψηλό σκοπό.
Ο Τζόνι Κέλι, μεγάλος συναθλητής του και βασικός του αντίπαλος, είχε πει μετά το τέλος του αγώνα «Πως μπορείς να νικήσεις ένα τέτοιο άνθρωπο; Αυτός δεν έτρεχε για τον εαυτό του. Έτρεχε για την πατρίδα του».
Το μήνυμα του αγώνα του δικού μας Στέλιου Κυριακίδη ξεπερνάει τους στίβους και γίνεται πανανθρώπινο. Είναι μήνυμα ζωής και αγώνα, είναι μήνυμα πως ο άνθρωπος έχει απεριόριστες δυνατότητες όταν παρακινείται από υψηλά ιδανικά. Ας το κρατήσουμε στην καρδιά μας.
